Psychiatria

        Termin depresja w języku codziennym jest stosowany do określenia złego samopoczucia, obniżenia nastroju, przygnębienia. W psychiatrii terminem tym określa się zaburzenia nastroju i emocji, które można uznać za zjawisko chorobowe a więc wymagające pomocy lekarskiej. Granica pomiędzy „normalnym przygnębieniem a stanem chorobowym nie jest ostra.

OBJAWY I CECHY DEPRESJI:

Wygląd pacjenta

• uboga mimika, smutny i napięty wyraz twarzy
• monotonny głos, spowolnione tempo wypowiedzi
• spowolnione i ociężałe ruchy 
• niepokój ruchowy

SKARGI ZGŁASZANE PRZEZ PACJENTA:

• poczucie stałego zmęczenia i ociężałości
• niechęć do pracy, wykonywania codziennych czynności
• nic nie cieszy, nic nie interesuje
• niechęć do życia, brak satysfakcji z życia
• trudności w skupieniu uwagi, słaba pamięć
• ciągłe martwienie się
• poczucie niepokoju i wewnętrzne napięcie
• unikanie znajomych
• wczesne budzenie się, płytki sen
• brak apetytu, chudnięcie
• zaparcia, wysychanie błon śluzowych
• bóle (głowy, mięśni)

Jak można odróżnić „ zwykłe” przygnębienie od depresji?

Rodzaje depresji:

Endogenne

·       Krótkotrwałe, nawracające  zaburzenia afektywne- zaburzenia utrzymuję się 2-4 dni, nawracają w odstępach 3-4 tygodniowych, występują dwa razy częściej u kobiet, nasilenia od łagodnych do ciężkich z myślami samobójczym.

·        Depresja sezonowa, depresja zimowa- często występują u osób młodych, częściej u kobiet, najczęściej w rejonach, w których zima występuje niedobór światła. Trwa kilka tygodni epizody zwykle maja nasilenie łagodne lub umiarkowane, często w leczeniu stosowana jest fototerapia.

·         Depresje maskowane, subdepresje- depresje o małym nasileniu często maskowane przez inne objawy. Pospolite maski tego rodzaju depresji to np.  anorexia, hipersomia (nadmierna senność), bóle głowy, zaburzenia lękowe.

·        Mania

Psychogenne

·       Zaburzenia depresyjne reaktywne i reakcje adaptacyjne- początek choroby związany jest  z jednorazowym urazem psychicznym. Choroba stanowi formę obrony, ucieczki , dalszy jej przebieg uzależniony jest  od utrzymywania się stresującej sytuacji.

·        Dystymiczne zaburzenia nastroju- przewlekłe , utrzymujące się wiele lat zaburzenia, u części chorych mogą występować dobowe wahania nastroju, umiarkowane obniżenie nastroju, apatia, poczucie zmęczenia, anhedonia, niska samoocena.

·        Depresja nerwicowa- przewlekłe i niezbyt mocno nasilone stany depresyjne w przebiegu zaburzeń nerwicowych.

Depresje wieku podeszłego- obejmuje 15-20 % osób w wieku podeszłym, często towarzyszy  występującym schorzeniom organicznym ośrodkowego układu nerwowego. Częste przyczyny to również: brak aktywności , izolacja, osamotnienie, przewlekłe choroby somatyczne.

Żródło ; ''Depresje i zaburzenia afektywne'' S.Pużyński PZWL Warszawa 2005

JEŚLI ZAUWAŻYSZ U SIEBIE OPISANE OBJAWY, NIE CZEKAJ, ZGŁOŚ SIĘ DO SPECJALISTY !!!